Geschiedenis

ZAMI: Een nieuw begin!

Stichting ZAMI is de opvolger van Stichting Flamboyant. Flamboyant was een landelijke zwarte migrantenvrouwencentrum. Stichting Flamboyant was een ontmoetingscentrum van ZMV-vrouwen die in 1985 was opgericht. Dit om uitwisseling te stimuleren van kennis, informatie en ervaringen van en onder alle zwarte/migrantenvrouwen in Nederland. Flamboyant had een bibliotheek en documentatiecentrum opgezet. Daarnaast werden er studiedagen, lezingen en culturele bijeenkomsten georganiseerd. Diep verontwaardigd was iedereen dan ook, toen de overheidssubsidie van Flamboyant werd stopgezet. Gelukkig waren er een aantal enthousiaste vrouwen die op vrijwillige basis de kar verder wilden trekken. Zij vonden deze empowerment te belangrijk om niet door te zetten. Flamboyant was voor hen heel waardevol. Hier hadden zij kennis en ervaring opgedaan met thema’s als racisme en zwarte vrouwenliteratuur en deze uitgewisseld met andere vrouwen.

Op 31 december 1990 besloot een groep vrouwen van Stichting Flamboyant hun activiteiten voort te zetten en dit was de geboorte van een nieuw platform voor ZMV-vrouwen. Voor hen was Flamboyant heel waardevol, want hier hadden zij meer kennis opgedaan over thema’s als ZWART FEMINISME en RASCIME. Ook haden zij hun kennis over de zwarte-vrouwenliteratuur in cursussen uitgewisseld met andere vrouwen.

Tara Oedayrajsingh Varma, Moni Weiss, Veronica van Roon, Diane Meynderts, Ciska Pattipilohy en Alem Desta waren de vrouwen van het eerste uur.

De naam ZAMI is ontleend aan de titel van een roman (Zami, a new spelling of my name, 1982) van Audrey Lorde, strijdbaar voorvechtster van de zwarte en lesbische vrouwenbeweging in de Verenigde Staten. ZAMI betekent ook Vrouwen die zich uitspreken en liefdevol samenwerken in de strijd voor een beter toekomst.

Bij de officiële opening van Stichting ZAMI op 8 december 1991 te Amsterdamzinspeelde mevrouw Ada Wildekamp, wethouder Vrouwenemancipatie van de gemeente Amsterdam, ook op deze samenwerking tussen de verschillende zmv-organisaties én de samenwerking tussen zwarte en witte vrouwen. ZAMI hield kantoor in het Vrouwenhuis aan de Herenstraat te Amsterdam.

ZAMI beleefde een aantal hoogtepunten: het bezoek van Angela Davis (3 mei 1996); de opening van Zami Casa, het eet-en inloopcafé als vaste ontmoetingsplek (28 september 1994); de eerste uitreiking van de Zami Award aan Alem Desta; de eerste uitgave van de Zamikrant (1992); een Internationaal Filmfestival bij het 5-jarig bestaan van ZAMI (1997).

Andere activiteiten van Zami zijn het organiseren van empowerment trainingen voor jonge meiden, podia voor kunst van en door vrouwen, politieke en literaire café’s, workshops over witheid en racisme, integratie, loopbaantrajecten voor vluchtelingenvrouwen, spreekvaardigheid Nederlandse taal voor zmv-vrouwen die met elkaar willen oefenen, etc.

Stichting ZAMI is een ontmoetingdplaats waar migranten en vluchtelingvrouwen uit verschillende windstreken samenkomen, samenwerken, samen eten en samen spreken.

Tot de dag van vandaag gaat Zami door met het verzorgen van empowerment trainingen en het organiseren van dialogen, discussies en debatten over politieke ontwikkelingen, seksuele diversiteit en het gekleurde glazenplafond.